BEN SENİ NEDEN Mİ SEVDİM?Ben seni okyanusun derinliğinde buldum da sevdim,
Parlak bir inciydin benim için,
Paha biçilmez bir inci...
Ben seni soğuk ve yağmurlu bir günde,
Seni düşünürken gülüşündeki sıcaklığının içime dolupta,
Beni sardığı bir anda sevdim.
Seni sadece selvi boyun, siyah saçların ya da kara gözlerin,
Güzel bir yüzün var diye değil...
Fikirlerinle, konuşmandaki güzelliğin,
Ve benim, o kor halde yanan yüreğimle sevdim.
Ben seni derinden hissederek sevdim.
Her kalp atışımda, vücudumun dört bir köşesine yayıldığını..
Beni sardığını her nefes alışımda,
Ciğerlerime işlediğini bilerek sevdim.
Seni kış gecelerinin, o soğuk yatağında,
Birlikte uyuyup beni ısıttığını,
Yaz sıcağında uyuyamayıp, sıkıntılarım olduğun
Ve rüyalarımda buluştuğumuz gecelerde sevdim.
Senin ellerinden tutup kanımın kaynadığı,
Kalbimin yerinden fırlayacağını hissettiğim anlarda,
O ıslak dudaklarınla beni sevdiğini söyleyeceğin anları düşünerek sevdim.
Ben seni, o sensiz anlardaki, boş ve değersiz geçen dakikalarda,
Kayıp zamanlarımızda, seni arayıp bulamadığım,
Çaresizlik içinde olduğum, içki sofralarını dost bildiğim anlarda sevdim.
Sen ne kadar uzak olsanda...
Aramızdaki kilometreler ne kadar çoksa,
Ben de seni o kadar yoğun ve o denli çok sevdim.
Seni kalbimde yanan ateşin ile
Zihnimde oluşan hayallerin, o ay parçası çehrenle,
Bana derinden bakan, o gözlerindeki ışıltıyı göreceğim anları beklerken,
Kalbimin yanıp tutuştuğu anlarda,
Gelip bu ateşi alevlendirerek,
Bana sarılarak, beni sevdiğini söyleyeceğin anları düsünerek sevdim.
Korkuyorum!..
Hakettiğin mutluluğu sana verememekten korkuyorum.
Seni beni sevdiğinden fazla sevememekten kokuyorum.
Senin sevgine layık olduktan sonra,
Başkaları tarafından o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum...
Seni kazandım derken, kaybetmekten korkuyorum...
Aramızdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum...
Senin kalbini daha fazla kırmaktan korkuyorum...
O temiz, masum göz yaşlarını daha fazla akıtmaktan korkuyorum...
Evet Korkuyorum...
Seni kaybetmekten, seni daha fazla üzmekten korkuyorum...
Sana kendimi ifade edememekten korkuyorum...
Ya da yanlış anlaşılmaktan korkuyorum....
Uçurumun kenarında yalnız kalmaktan korkuyorum..
Dostluğuna doyamadan, uluorta yalnız kalmaktan korkuyorum...
Yüreğimdeki o ince sızının bir gün çoğalmasından,
Ve beni sarmasından korkuyorum...
Sevgi denen güzelliğinin, bir gün beni terk etmesinden korkuyorum...
Dostluğun ölüp, yerine nefretin yeşermesinden korkuyorum...
Korkuyorum evet...
Seni kaybetmekten ve seni daha fazla üzmekten korkuyorum...
Bir çiçek misali, ne ellemeye, ne de koparmaya kıyamıyorum...
Uzaktan seyrediyorum, çünkü...
Seni daha fazla incitmekten korkuyorum...
Ömründe yaşadığın mutluluğu, huzuru
Sana yaşatamamaktan korkuyorum...
Sana kalbimden fazlasını verememekten korkuyorum...
Sonunda sana gözyaşından baska bir şey bırakamamaktan korkuyorum...
Seni sevmekten değil,
Dostluğunu suistimal etmekten,
Seni kaybetmekten ve değerini bilememekten,
Ve Yüce Rabbime hesap verememekten korkuyorum...
Belki de çok fazla korkuyorum...
ÇÜNKÜ BEN İLK DEFA SEVİYORUM...
Attila İLHAN
