Dünya Edebiyatı...“bıt bıt bıt bıt” diye cep telefonunun rehberinde aşağı doğru iniyordu Sitiwırt… adam isimlerinin arasında seyrekçe görünen bayan isimleri, gece virajı dönen arabanın farları gibi gözlerini kamaştırıp yok oluyordu… bu bayanlar çoktan başka arabanın yolcusu olmuş, cep telefonu rehberinin hayaletleriydiler… “sileyim lan bunları” diye düşündü Sitiwırt… “sileyim ama bi’ kağıda da not alayım” diye ekledi… neden sonra elinde bayan isim ve numaralarının olduğu kağıda bakarken buldu kendini?… cep telefonu komple erkek olmuştu… az evvel rehberden aşağı inerken “bıt bıt bıt bıt” eden telefon, artık “AL-AL-AL-AL” ediyordu adeta… psikolojik midir bilinmez, telefonu ayak da kokmaya başlamıştı… bu yüzden ellerine çorap giymeden kullanmaz oldu onu… bi’ gün telefonun sakal traşını yaptırmaya gittiğinde, berberden aldılar Sitiwırt’ı… akıl hastanesinin çekmeyen bi’ odasına yerleştirdiler… ama erkek, türksel gibidir, her yerde çeker… “hayallerim var” dedi, geldi…
Emrah ABLAK / UYKUSUZ, 29 Temmuz 2009, sayı-99
